Montaż Wełny Mineralnej na Ścianie Zewnętrznej 2025

W dzisiejszych czasach, kiedy każdy marzy o cieple, ciszy i niższych rachunkach za ogrzewanie, jedno rozwiązanie wybija się na tle innych: montaż wełny mineralnej na ścianie zewnętrznej. To nie tylko modernizacja, ale inwestycja w komfort życia i oszczędność. Ten proces, pozornie prosty, w rzeczywistości wymaga precyzji i wiedzy, aby osiągnąć optymalne efekty i uniknąć nieprzyjemnych niespodzianek w przyszłości.

Spis treści:

• Przygotowanie Ściany Zewnętrznej i Materiałów do Ocieplenia
• Techniki Nakładania Zaprawy Klejowej i Montażu Płyt Wełny
• Kołkowanie i Wykonanie Warstwy Zbrojącej z Siatką
• Szczeliny i Detale: Eliminowanie Niewielkich Ubytków i Nierówności
• Q&A

Analizując dane dotyczące efektywności ocieplenia, widzimy wyraźny trend wzrostu świadomości na temat znaczenia izolacji termicznej. Nasi eksperci zanalizowali setki projektów, badając, jak różne materiały izolacyjne wpływają na parametry energetyczne budynków i zadowolenie użytkowników. Oto kilka kluczowych wniosków:

Jak widać, wełna mineralna to solidny gracz w tej kategorii, oferujący znakomite połączenie wydajności i trwałości. Jej niepalność i doskonałe właściwości akustyczne to dodatkowe atuty, które czynią ją faworytem wśród wielu inwestorów i fachowców. Ocieplenie domu to długoterminowa inwestycja, dlatego wybór odpowiedniego materiału i wykonawcy jest kluczowy dla osiągnięcia satysfakcjonujących rezultatów na lata. Pamiętajmy, że każda ściana ma swoją historię i potrzebuje indywidualnego podejścia, a dokładność w każdym etapie montażu wełny mineralnej decyduje o sukcesie całego przedsięwzięcia.

Przygotowanie Ściany Zewnętrznej i Materiałów do Ocieplenia

Zanim zaczniesz ocieplać dom wełną, należy zadbać o fundamenty, a w tym przypadku o solidnie przygotowaną ścianę zewnętrzną. Przypomnij sobie te historyczne budowle, gdzie każdy detal miał znaczenie – tak samo jest i tutaj. Jeżeli elewacja nie zostanie odpowiednio przygotowana, nawet najlepsza wełna mineralna nie spełni swojej funkcji. Proces przygotowania to szereg czynności, które mogą wydawać się trywialne, ale mają kolosalny wpływ na trwałość i efektywność systemu ociepleniowego. Pamiętaj, nie ma drogi na skróty – cierpliwość popłaca, a tutaj podwójnie.

Pierwszym krokiem jest dokładne oczyszczenie elewacji. Wyobraź sobie, że malujesz obraz na zakurzonej ścianie – efekt będzie marny. Wszystkie tłuste plamy, resztki farb, luźne tynki, a nawet zwykły kurz muszą zniknąć. Można to zrobić mechanicznie, szorując szczotką, ale najskuteczniej jest użyć myjki ciśnieniowej. Woda pod dużym ciśnieniem z łatwością usuwa nawet najbardziej oporne zabrudzenia. Ważne, aby po myciu ściana całkowicie wyschła – mokre podłoże to proszenie się o kłopoty z przyczepnością.

Następnie przychodzi czas na gruntowanie. Gdy powierzchnia jest już sucha, czysta i matowa, należy ją zagruntować. Gruntowanie to nie tylko wzmocnienie podłoża, ale i zredukowanie jego chłonności. Pamiętaj, że wełna zyska wtedy większą przyczepność do ściany, a zaprawa klejowa nie będzie wchłaniała się zbyt szybko, co pozwoli na spokojniejsze i precyzyjniejsze ułożenie płyt. Rynek oferuje szeroki wachlarz produktów gruntujących, dobierz ten, który najlepiej współgra z wybraną zaprawą klejową.

Nierówności na ścianie to wróg numer jeden prawidłowego ocieplenia. Wyobraź sobie, że układacz kafelków próbuje idealnie dopasować płytki na garbatej powierzchni – to samo dotyczy wełny. Wszystkie ubytki i nierówności większe niż 10 mm należy wypełnić zaprawą wyrównującą. Może to być zaprawa tynkarska lub specjalistyczna masa szpachlowa. Pamiętaj, że gładka i równa płaszczyzna to podstawa dla uzyskania jednolitej grubości izolacji i estetycznego wyglądu fasady.

Nie zapomnij o detalach architektonicznych. Wszelkie gzymsy, bonie, czy elementy dekoracyjne wymagają szczególnej uwagi. Jeżeli planujesz je zachować, upewnij się, że są solidnie zamocowane i nie będą przeszkadzać w montażu wełny. Jeśli nie, musisz je usunąć przed rozpoczęciem prac. To jest moment, by podjąć decyzje, które wpłyną na finalny wygląd elewacji. Przecież nie chcesz, żeby Twoja ściana wyglądała jak chaotyczny collage.

Obróbki blacharskie i parapety to kolejny newralgiczny punkt. Jeszcze przed rozpoczęciem ocieplenia należy zamontować parapety, tak aby ich długość uwzględniała grubość planowanego ocieplenia. To samo dotyczy rynien, rur spustowych i innych elementów, które będą wystawać poza nową płaszczyznę elewacji. Ich uchwyty i rurhaki powinny mieć odpowiednią długość, aby bez problemu obejść wełnę i zapewnić estetyczny montaż. Ignorowanie tego etapu to prosta droga do przecieków i przyszłych reklamacji.

Pomyśl również o wszelkiego rodzaju instalacjach i wyprowadzeniach. Gniazda wtykowe zewnętrzne, kratki wentylacyjne, kable czy uchwyty na oświetlenie – wszystko to musi być przygotowane na montaż izolacji. Jeżeli jakieś elementy mają zostać tymczasowo zdemontowane, zadbaj o ich bezpieczne przechowywanie i opisanie. Dobrze zorganizowany plac budowy to połowa sukcesu, a przy ociepleniu domu wełną mineralną jest to szczególnie ważne.

Na koniec, ale nie mniej ważne, listwy cokołowe. To one będą punktem startowym dla układanych płyt wełny mineralnej. Zamontuj wyprofilowane aluminiowe kształtowniki za pomocą kołków rozporowych, pamiętając, że ich szerokość powinna być dopasowana do grubości ocieplenia. Dzięki listwom cokołowym, płyty wełny mineralnej będą miały stabilne oparcie, a dolne krawędzie izolacji zostaną idealnie wypoziomowane. To małe, ale arcyważne wsparcie dla całego systemu, zapewniające mu stabilność i estetykę od samego dołu. Pamiętaj, jak to mówią, "diabeł tkwi w szczegółach", a tutaj szczegóły są wszystkim!

Techniki Nakładania Zaprawy Klejowej i Montażu Płyt Wełny

Kiedy ściana jest już jak po wizycie w salonie SPA – czysta, gładka i zagruntowana – przyszedł czas na clou programu: nakładanie zaprawy klejowej i montaż płyt wełny. To etap, w którym Twoja precyzja i wyczucie estetyki zostaną wystawione na próbę. Pamiętaj, że każdy centymetr ma znaczenie, a prawidłowe wykonanie tej czynności jest kluczowe dla trwałości i efektywności całej izolacji termicznej. Nie bez powodu mówi się, że dobry start to połowa sukcesu, a w montażu wełny mineralnej na ścianie zewnętrznej to czysta prawda.

Istnieją dwie główne techniki nakładania zaprawy klejowej na płyty wełny mineralnej: metoda punktowo-obwodowa i metoda całopowierzchniowa. Metoda punktowo-obwodowa polega na nanoszeniu zaprawy wzdłuż wszystkich krawędzi płyty, tworząc swego rodzaju "ramkę", a w środku dodatkowo kilka "placków" kleju. Dzięki temu, po dociśnięciu płyty do ściany, zaprawa rozpływa się, zapewniając skuteczne pokrycie około 60-70% powierzchni płyty. To jest ta metoda, którą stosujemy, gdy podłoże jest w miarę równe i stabilne, a my chcemy zapewnić odpowiednią wentylację między izolacją a ścianą.

Druga metoda, całopowierzchniowa, polega na naniesieniu zaprawy klejowej na całą powierzchnię płyty wełny mineralnej, używając pacy zębatej. Zaprawę rozprowadza się równomiernie, tworząc grzebieniowe bruzdy. Ta technika jest zazwyczaj stosowana, gdy podłoże wymaga dodatkowego wyrównania lub gdy zależy nam na maksymalnej przyczepności. Pamiętaj, aby zawsze stosować zalecenia producenta zaprawy i wełny mineralnej – ich współdziałanie jest kluczowe dla uzyskania optymalnych rezultatów. "Diabeł" tkwi w detalu, czyli w tym przypadku w proporcjach wody do zaprawy i czasie jej otwartego schnięcia.

Kiedy zaprawa jest już nałożona, przychodzi moment prawdy – montaż płyt wełny. Płyty wełny mineralnej, charakteryzujące się sporą elastycznością, są stosunkowo łatwe do dopasowania do ściany, nawet jeśli ta nie jest idealnie płaska. Możesz je przykładać w wyznaczonych miejscach, zaczynając od listwy cokołowej i kierując się do góry, układając je "na zakładkę", jak cegły w murze. To pomaga zapobiegać powstawaniu pionowych spoin, które mogłyby stać się mostkami termicznymi. Czego nie wolno robić? Układać "na styk" – zawsze zostawiaj minimalną przerwę.

Po przyłożeniu płyty do ściany, należy ją natychmiast docisnąć, używając specjalnej pacy lub dłoni. Możesz delikatnie uderzać w płytę gumowym młotkiem, aby uzyskać równą płaszczyznę i zapewnić lepsze rozprowadzenie kleju. Jeżeli zaprawa klejowa wydostanie się poza obrys płyty, należy ją bezzwłocznie usunąć – nie dopuść, aby zaschła na krawędziach. Nieusuwalne resztki mogą utrudniać prawidłowe ułożenie kolejnych płyt i zepsuć finalny wygląd elewacji. To jak z rozlanym sosem na obrusie – im szybciej zareagujesz, tym mniejsze szkody.

Pamiętaj o tym, że czas pracy z zaprawą klejową jest ograniczony. Zazwyczaj masz od kilku do kilkunastu minut na przymocowanie płyty, zanim klej zacznie wiązać. Dlatego planuj swoją pracę etapami i nie mieszaj zbyt dużo zaprawy naraz. Lepiej przygotować mniejsze porcje i mieć pewność, że zdążysz je zużyć. Odkryłem to na własnej skórze, gdy pewnego razu przygotowałem "cementową górę" i pół z niej musiałem wyrzucić – to nie było zabawne, ani dla portfela, ani dla planety. Pracuj metodycznie i systematycznie, a zobaczysz, jak montaż wełny mineralnej na ścianie zewnętrznej staje się sprawny i efektywny.

Kolejnym ważnym aspektem jest zachowanie odpowiedniego układu płyt wokół otworów okiennych i drzwiowych. Pamiętaj, aby nie stosować małych docinek ani "krzyżowych" połączeń w narożach otworów. Zamiast tego, płyty powinny być układane w kształcie litery "L", co zapobiega powstawaniu pęknięć na tynku w przyszłości. To jest takie małe, ale kluczowe usprawnienie, które zapewni stabilność i długowieczność Twojej elewacji. "W kącie najgorzej" – mówią, i mają rację w tym przypadku!

Nie zapominaj o precyzji w narożach. Płyty wełny mineralnej powinny być układane na zakładkę w narożach budynków, co zapewnia ciągłość izolacji i minimalizuje ryzyko powstawania mostków termicznych. Przy montażu zwróć uwagę na to, aby powierzchnia płyt była równa i bez szczelin. Jeżeli między płytami powstaną szczeliny o grubości minimum 2 mm, należy je wypełnić wąskimi paskami wełny mineralnej. Nigdy nie wypełniaj tych szczelin zaprawą klejową – wełna mineralna pracuje inaczej niż zaprawa, a to mogłoby prowadzić do niekontrolowanych naprężeń i pęknięć. To jak z ludźmi – musimy umieć się dopasować, by stworzyć spójną całość.

Kołkowanie i Wykonanie Warstwy Zbrojącej z Siatką

Gdy płyty wełny mineralnej są już solidnie przyklejone do ściany, a zaprawa klejowa związała, przyszedł czas na „gwoźdź programu” – kołkowanie. Choć klej zapewnia wstępną przyczepność, to właśnie kołki stanowią kluczowe, mechaniczne mocowanie, które zagwarantuje, że twoje ocieplenie domu wełną mineralną przetrwa wiatry, deszcze i inne kaprysy pogody przez długie, długie lata. Wyobraź sobie żeglarza bez kotwicy – tak właśnie byłaby wełna bez odpowiedniego kołkowania. Należy pamiętać, że każdy budynek to indywidualna historia, a co za tym idzie, wymagania dotyczące kołkowania mogą się różnić w zależności od rodzaju podłoża i wysokości obiektu.

Wybór odpowiednich kołków jest równie ważny jak sam ich montaż. Na rynku dostępne są różne typy kołków: z trzpieniem stalowym lub tworzywowym, z łbem okrągłym lub zbrojeniowym. Do wełny mineralnej najczęściej stosuje się kołki z talerzykiem, które mają szeroką powierzchnię dociskową, zapobiegając wbijaniu się w miękki materiał izolacyjny. Długość kołka musi być odpowiednio dobrana do grubości izolacji oraz głębokości zakotwienia w ścianie nośnej – zazwyczaj od 4 do 6 cm w betonie i około 8-10 cm w murach z pustaków czy cegły. Przykładowo, jeśli masz 15 cm wełny, potrzebujesz kołków o długości co najmniej 19 cm, uwzględniając głębokość zakotwienia. Zawsze sprawdź zalecenia producenta, bo jak to mówią, "ostrożności nigdy za wiele".

Standardowy układ kołków to 4-6 sztuk na metr kwadratowy powierzchni, przy czym w narożach i na krawędziach budynku zaleca się zwiększenie ich liczby do 6-8 sztuk na metr kwadratowy. W tych miejscach występują największe siły ssące wiatru, dlatego wzmocnione mocowanie jest absolutnie konieczne. Wywierć otwory o średnicy zgodnej z zaleceniami producenta kołków (najczęściej 8 lub 10 mm), a następnie wbij kołki tak, aby ich talerzyki były zlicowane z powierzchnią wełny lub delikatnie w nią zagłębione. Nie wbijaj kołków zbyt głęboko, bo to może uszkodzić wełnę i stworzyć nierówności, ale też nie za płytko, bo wtedy nie będą trzymać. To taka delikatna równowaga, jak balansowanie na linie cyrkowej.

Gdy kołki są już na miejscu, przyszedł czas na jak nałożyć zaprawę zbrojną i położyć warstwę zbrojącą z siatką. To warstwa, która chroni wełnę przed uszkodzeniami mechanicznymi i stanowi podłoże dla tynku. Zaprawa zbrojąca powinna być elastyczna i paroprzepuszczalna, aby nie blokować naturalnego "oddychania" ściany. Nałożenie jej jest proste, ale wymaga wprawy. Pierwszą cienką warstwę zaprawy nakłada się pacą zębatą na powierzchnię płyt wełny mineralnej, tworząc bruzdy.

Następnie, w świeżą zaprawę, zatapia się siatkę zbrojącą. Użyj siatki z włókna szklanego, najlepiej zbrojonej włóknami węglowymi, o gramaturze co najmniej 145 g/m². Siatkę układa się pionowo, z zakładami na minimum 10 cm, i delikatnie wtapia w zaprawę, używając pacy. Ważne jest, aby siatka znajdowała się mniej więcej w 2/3 grubości warstwy zbrojącej, nie na samej powierzchni wełny, ani też nie na samym wierzchu zaprawy. Zawsze staraj się, aby była naprężona i bez fałd, tak jak dobrze uszyte ubranie. To jest ten moment, kiedy Twoja elewacja nabiera prawdziwej "siły" i odporności. Mój sąsiad, notoryczny "majsterkowicze", zapomniał o tym i po pierwszej zimie jego elewacja wyglądała jak krajobraz po trzęsieniu ziemi. Nauka nie poszła w las, powtarzam – uczmy się na błędach, najlepiej cudzych!

Po zatopieniu siatki, nałóż drugą, cieńszą warstwę zaprawy zbrojącej, wygładzając ją i zacierając na równo. Cała warstwa zbrojąca powinna mieć grubość około 3-5 mm. Po wyschnięciu zaprawa ta stanowi jednolitą, gładką powierzchnię, gotową na przyjęcie tynku. Pamiętaj, aby nie szlifować warstwy zbrojącej zaraz po jej nałożeniu – pozwól jej całkowicie wyschnąć i związać. Czas schnięcia zależy od warunków atmosferycznych, ale zazwyczaj wynosi od 24 do 48 godzin. W deszczowe i wilgotne dni proces ten może się wydłużyć, a pośpiech w tym przypadku jest naprawdę złym doradcą. Nie chcesz przecież, żeby twoje pięknie ocieplone ściany „popękały ze złości” zbyt szybko, prawda?

Warto również zwrócić uwagę na wzmocnienia w narożnikach otworów okiennych i drzwiowych. Tam, oprócz siatki zbrojącej, stosuje się dodatkowe, ukośne pasy siatki o wymiarach około 20x30 cm. Zapobiegają one powstawaniu pęknięć, które często pojawiają się w tych miejscach z powodu naturalnych ruchów budynku. To niewielki dodatek, który może zaoszczędzić Ci mnóstwo nerwów i kosztów w przyszłości. Końcowy efekt to trwała, solidna i piękna elewacja, która będzie chronić Twój domu wełną mineralną przez wiele lat. A ty będziesz cieszyć się komfortem i niższymi rachunkami. Czego chcieć więcej?

Szczeliny i Detale: Eliminowanie Niewielkich Ubytków i Nierówności

Kiedy spojrzysz na nowo ocieploną ścianę, zapewne odczuwasz dumę i satysfakcję. Jednak nawet najbardziej doświadczony fachowiec nie uniknie drobnych niedoskonałości. Tak jak w życiu, gdzie perfekcja jest nieosiągalna, tak i w montażu wełny mineralnej na ścianie zewnętrznej zdarzają się niewielkie ubytki, szczeliny czy nierówności. Sztuka polega na ich umiejętnym eliminowaniu, zanim staną się większym problemem. Pamiętaj, to te małe "grzeszki" elewacji, które mogą mieć kolosalne znaczenie dla jej funkcjonalności i estetyki. Ale spokojnie, na każdą taką „niedoskonałość” jest sprawdzony sposób.

Pierwsza i najważniejsza zasada: nigdy nie ignoruj szczelin. Jeżeli między płytami wełny mineralnej powstaną szczeliny o grubości minimum 2 mm, należy je wypełnić. I tu kluczowa uwaga: nie wolno do tego używać zaprawy klejowej! To częsty błąd popełniany przez początkujących, który w przyszłości może prowadzić do niekontrolowanych naprężeń i pęknięć na elewacji. Materiały o różnych współczynnikach rozszerzalności cieplnej to przepis na katastrofę. To tak jakbyś próbował połączyć ze sobą kota z psem – efekt może być... zaskakujący i nie zawsze przyjemny.

Poprawne rozwiązanie to wypełnienie szczelin wąskimi paskami wełny mineralnej, wyciętymi precyzyjnie z resztek materiału. Powinny one być nieco grubsze niż sama szczelina, tak aby po wciśnięciu idealnie wypełniły ubytek. Można użyć do tego np. noża do wełny mineralnej i delikatnie dociskać paski, aż będą zlicowane z powierzchnią sąsiednich płyt. Dzięki temu zachowasz jednorodność izolacji, co jest kluczowe dla jej parametrów termicznych i paroprzepuszczalności. To jest ta "chirurgiczna" precyzja, która oddziela amatorów od profesjonalistów w ociepleniu domu wełną mineralną.

A co z nierównościami powierzchniowymi? Nawet jeśli początkowo wydaje Ci się, że płyty są ułożone idealnie, po ich zakotwieniu i lekkich ruchach kleju, mogą pojawić się niewielkie występy lub wgłębienia. Po związaniu zaprawy klejowej, ale przed nałożeniem warstwy zbrojącej, można delikatnie przeszlifować powierzchnię płyt wełny mineralnej, używając do tego specjalnej pacy z papierem ściernym o gruboziarnistej strukturze. Pamiętaj, aby robić to ostrożnie i nie naciskać zbyt mocno, by nie uszkodzić struktury wełny. Szlifowanie to bardziej wygładzanie niż usuwanie materiału. Moja ciocia kiedyś próbowała "naprawić" krzywo przyklejoną tapetę... efekt? Mówmy o tym, co działa. W tym przypadku delikatne wygładzenie wystarczy.

Krawędzie i narożniki to miejsca szczególnie narażone na uszkodzenia. Po zamocowaniu płyt wełny mineralnej, wszystkie narożniki (zarówno zewnętrzne, jak i wewnętrzne) powinny zostać wzmocnione. W zewnętrznych narożnikach stosuje się narożniki z siatką zbrojącą, które są zatapiane w zaprawie klejowej. Chronią one krawędzie przed obiciem i zapewniają estetyczne wykończenie. Wewnętrzne narożniki wymagają specjalnej uwagi, aby zapewnić ciągłość izolacji i uniknąć mostków termicznych. Zazwyczaj wystarcza tam precyzyjne docięcie i ułożenie wełny.

Gdy warstwa zbrojąca jest już położona i związana, mogą pojawić się jeszcze drobne "krople" zaprawy lub małe grudki. Należy je usunąć przed nałożeniem tynku. Delikatne szlifowanie lub zeskrobywanie nadmiaru zaprawy jest tutaj dopuszczalne. Pamiętaj, że gładka i czysta powierzchnia warstwy zbrojącej to podstawa dla uzyskania równomiernego i estetycznego tynku. To trochę jak gruntowanie obrazu – im staranniej wykonane, tym lepszy będzie końcowy efekt wizualny i funkcjonalny. Dbanie o takie detale jest kluczowe, aby twoje ocieplenie domu wełną mineralną było nie tylko efektywne, ale i piękne.

I na koniec, zanim zakończysz ocieplaniem domu, wykonaj ostateczną inspekcję całej elewacji. Sprawdź, czy nie ma żadnych niewypełnionych szczelin, widocznych nierówności, czy luźnych fragmentów wełny lub siatki. Czasami małe niedopatrzenie może prowadzić do dużych problemów w przyszłości, takich jak zawilgocenie izolacji czy pęknięcia tynku. Lepiej spędzić dodatkową godzinę na poprawkach, niż później żałować i ponosić znacznie większe koszty. Przecież nie chcesz, żeby Twoja "izolacyjna perełka" stała się "termiczną pułapką" w przyszłości. Perfekcja jest niedościgniona, ale dążenie do niej to jedyna słuszna droga w każdym projekcie budowlanym.

Q&A

• Jaki jest najlepszy sposób na przygotowanie ściany przed montażem wełny mineralnej?

  Najlepszym sposobem jest dokładne oczyszczenie ściany z kurzu, brudu, tłustych plam i luźnych elementów, a następnie zagruntowanie jej. Ważne jest też wyrównanie wszelkich nierówności zaprawą wyrównującą oraz montaż listew cokołowych, które zapewniają stabilne oparcie dla płyt wełny.

• Czy mogę używać zaprawy klejowej do wypełniania szczelin między płytami wełny mineralnej?

  Nie, absolutnie nie należy używać zaprawy klejowej do wypełniania szczelin między płytami wełny mineralnej. Może to prowadzić do pęknięć i osłabienia izolacji. Szczeliny o grubości co najmniej 2 mm należy wypełnić wąskimi paskami wełny mineralnej.

• Ile kołków powinienem zastosować na metr kwadratowy powierzchni?

  Standardowy układ to 4-6 kołków na metr kwadratowy powierzchni. W narożach budynku i na krawędziach, gdzie występują większe siły ssące wiatru, zaleca się zwiększenie liczby kołków do 6-8 sztuk na metr kwadratowy.

• Jak prawidłowo zatopić siatkę zbrojącą w zaprawie?

  Siatkę zbrojącą należy zatopić w świeżą, pierwszą warstwę zaprawy zbrojącej. Siatka powinna znajdować się w około 2/3 grubości warstwy zbrojącej, nie na samej powierzchni wełny, ani nie na samym wierzchu zaprawy. Po zatopieniu siatki, należy nałożyć drugą, cieńszą warstwę zaprawy i wygładzić ją.

• Jakie detale są kluczowe podczas końcowej inspekcji elewacji po ociepleniu?

  Kluczowe detale to sprawdzenie wszystkich szczelin, czy są poprawnie wypełnione wełną, a nie zaprawą. Należy także upewnić się, że nie ma widocznych nierówności na warstwie zbrojącej oraz, że wszystkie narożniki zostały odpowiednio wzmocnione. Każda niedoskonałość, nawet mała, powinna być wyeliminowana przed nałożeniem tynku.